Dit is het vervolg op de blog positieve tropenjaren-mindset: let’s do it! Hoe dans je door de tropenjaren? Met een positieve mindset. Ofwel: Like a human tube of toothpaste. Full of life & energy!
Verdraag de warmte van de tropenjaren beter dankzij een positieve mindset
Helpende gedachten creëren. Met een positieve tropenjaren-mindset kun je de warmte beter verdragen. En spreek je vooral uit dát je het knetterwarm vindt in the tropics. Ik vind het een kunst om én die intensiteit te voelen én er vol voor te gaan. Het helpt mij enorm als ik me bewust ben van mijn gedachten. Om kalmte te bewaren als er drie kinderen tegelijk huilen (lukt ene keer beter dan de andere keer). Dan denk ik: ik kan dit. Dat geeft kracht in het moment.
Attentie! Negatieve gedachten = rode vlag
Als ik negatief denk, dan weet ik: ah, rode vlag. Dat is voor mij een signaal om naar te handelen (of als ik een zere nek heb, ook zo’n rode vlag). Dan denk ik: ho wacht even, gas terug. Wat kan ik anders doen? Mijn tip. Zoom uit, overschrijf eventuele negatieve gedachten die je niet helpen, zoals:
- Ik kan niet functioneren als ik niet slaap
- ik ben er klaar mee
- Ik heb amper tijd voor mezelf
- Ik wil gewoon NU EVEN ZITTEN.
Als deze gedachten op repeat staan, dan duw je jezelf in een negatieve spiraal. En die spiraal gaat alleen maar harder naar beneden als je moe bent. Als je moppert, ga je nog meer mopperen. Met negatief denken los je niks op. Regie op situaties heb je (vaak) niet. Je hebt wel (deels) invloed op hoe je op zo’n moment denkt. Je hebt regie over je gedachten. Je kunt ze trainen. Je kunt negatieve gedachten overschrijven door positieve gedachten. zoals:
- Ik ga dit fixen
- Ik ben kalm en sterk
- ik blijf rustig en krachtig
- Ik pak het aan & ik ga door
- Dit moment gaat voorbij.
Gedachten trainen betekent: op je muil gaan, en dat ga ik vaak
Ok. Je gedachten trainen dus. Daar heb je opmerkzaamheid, oefening en geduld voor nodig. Ik oefen elke dag. En echt, ik ga nog vaak vol op mijn muil. Waar ik ook mee oefen is perspectief. Met dezelfde ogen anders kijken. Rekensom als voorbeeld: je kind wordt geacht zelfstandig te zijn op zijn achttiende (100%). Die eerste vier jaren zijn dan 22,22 % van de tijd. Dat valt best mee toch? Ofwel: de tropenjaren (0 tm 4) zijn relatief kort.
Stap in de helikoper en kijk naar ‘jouw’ dans door de tropenjaren
Dus: om de boel even in perspectief te plaatsen, een visualisatie. Komt ie: stap in de helikopter van je eigen leven, stijg omhoog en kijk even kort terug (besef hoe rap je kind groeit) én vooruit (deze fase gaat voorbij). Verbind je met wat je nu voelt (moe, chagrijnig, wat het ook is) door het gevoel te accepteren. Verzet kost energie. Dit is nu gewoon jouw werkelijkheid. Kijk ook breder in de context van de maatschappij en de wereld, om te voorkomen dat je jezelf compleet naar beneden duwt in een – verkokerde – negatieve spiraal. Want die werkelijkheid is er óók. Ouders die op de vlucht zijn. Met of zonder hun kinderen. Weeskinderen met een somber toekomstperspectief. Het is niet vanzelfsprekend om je kind elke avond veilig in bed te stoppen. De kraan opendraaien voor schoon drinkwater, of naar school gaan. Ook dát is werkelijkheid. Jouw gevoel is waar. En al dat andere is ook waar. Een ander perspectief is de sleutel naar meer innerlijke lust. Ik probeer altijd met open blik te kijken.
Ok, ga weer naar beneden en land weer in het nu. En kijk naar jouw leven. Naar jouw cirkel van invloed als het gaat om de wisselwerking tussen denken, doen en voelen. Vergelijk jezelf met jezelf: wat kun jij vandaag verbeteren naar aanleiding van wat je gisteren dacht, voelde of deed? Tot tien tellen? Twee stuks fruit eten? Een krachtzin uitspreken (ik kán dit)! Ik weet zeker dat je iets kunt bedenken.
Drie voordelen van de tropenjaren
1: Lekker in jouw veilige cocon
De eerste vier jaren zit je samen met je kind in een overzichtelijke cocon. Er is relatief veel tijd samen en afhankelijk van oppas/opvang is je kind lekker veel thuis. Hij hoeft nog niet naar school (lees: vijf dagen per week druk om je kind met gevulde rugtas op tijd in de klas te krijgen), sportclubs, kinderfeestjes of andere ‘verplichtingen’.
2: barstensvol onvoorwaardelijke liefde
Ze klampen zich (nu nog) aan je vast vol onvoorwaardelijke liefde. De eerste vier jaren zijn kinderen het meest afhankelijk van de verzorging, liefde en aandacht van hun ouders of verzorgers. Jij bent het epicentrum van hun bestaan. Besef: de basis voor de rest van hun leven wordt nu gelegd. Bijdragen aan de groei van een mens. Jij geeft ze wortels om te groeien, zodat ze straks hun vleugels kunnen uitslaan.
3: Kleine kids & kleine zorgen
Hopeloos cliché. Alleen wel goed om daarbij stil te staan. Over het algemeen is hun sociale ontwikkeling nog heel overzichtelijk. Thuis, familie, oppas, crèche. Er is relatief weinig gedoe (noot: bij kinderen zonder lichamelijke en/of geestelijke beperkingen of uitdagingen) als het gaat om interactie met anderen (lees: andere kinderen, leerkrachten, etc.) en verantwoordelijkheden (school, studie). De problemen van alledag beperken zich -doorgaans – tot ‘geen groente willen eten’ en ‘duploblokjes door de kamer smijten’. Nu pak je minder slaap dan je zou willen vanwege nachtelijk gehuil. Op een moment lig je misschien (ik moet er nog niet aan dénken) wakker totdat je de voordeur open hoort gaan en weet: gelukkig, mijn kind is thuis.
Moe? Bespaar energie en verbind met wat ‘is’
En zoals ik al zei: geef toe dat je moe bent, want verzet kost energie. Verbind je vooral met de gevoelens en gedachten die je ervaart. Ik vind de avondspits vaak pittig, zo rond de klok van half zeven. Kinderen moe, manlief en ik moe. De keukentafel en het aanrecht bezaaid met vuile vaat en drie jengelende kinderen die rijp zijn voor hun mandjes (lees: pyjama’s aan, plassen, verschonen, laatste flesje melk, vitamine D druppels lepelen, tandenpoetsen, voorlezen). Ik zeg in zo’n geval tegen mezelf: ‘Ik ben moe en ik ga nu even door.’ Dan neem ik even diep adem, pak -bewust- een bakkie koffie en besef dat situaties als wolken zijn: ze drijven voorbij.
Let’s go. Let’s dance. Like a human tube of toothpaste. From the middle of the tropics. Full of life & energy!
Tekst: Kristel Veltkamp
Beeld: Unsplash
Geef een antwoord