Hopelijk veel. Heel veel boterhammen waarbij elke keer als het mes over de boterham danst een vleug liefde als onzichtbaar beleg meegaat. Een ritueel dat elke dag terugkomt. Soms discussie geeft: “Nee, ik wil niet eerst een boterham met hartig beleg. Ik wil hágelslág!” Hoe lang ga ik hun boterhammen smeren? Zelf dingen doen is goed voor hun zelfvertrouwen en zelfstandigheid immers. Alleen: voor ik het weet vliegen ze uit. Zij gaan meer boterhammen voor zichzelf smeren dan ik voor hen zal doen waarschijnlijk. Want natuurlijk is dat mijn diepste wens. Dat mijn drie dochters uitgroeien tot evenwichtige vrouwen die midden in het leven hun eigen leven vol leven mogen leven.
Zeggingskracht van een boterham als het gaat om mijn eigen mindset
Het smeren van de boterhammen is een dagelijks thermometer-moment. Die boterham op dat plastic ontbijtbordje van de Hema, heeft zeggingskracht als het gaat om mijn mindset. Want elke nieuwe dag voel ik me anders als ik hun bammetjes maak. De ene keer fit en zin in de dag als de kids zich vlot aankleden, met elkaar spelen en aan tafel blijven zitten. De andere dag snakkend naar een bak koffie na een te korte nacht.
De vriezer ligt vol fijn volkoren. Wát een boterhammenfabriek met een gezin van vijf. Die volkorenboterham die ik zo waardeer als we thuiskomen van vakantie. Misschien juist dit jaar. Nu ik “Bonjour, une baguette s’il vous plaît”, niet over de toonbank laat gaan en de caravan in de stalling blijft.
Ode aan alle mensen die met liefde boterhammen smeren en hebben gesmeerd voor de ander. Een klein gebaar met grote waarde.
Ciao!
Tekst & beeld: Kristel Veltkamp©
Geef een antwoord