De ambulance is onderweg als mijn moeder, mijn vader reanimeert. Op dat moment zit ik nietsvermoedend op een bedrijfsfeestje in Amersfoort.
Mijn vader ging dood in de herfst van 2005. Van het ene op het andere moment. Totaal onverwacht.
Sindsdien triggert reanimatie mij enorm. Een beladen woord.
Sindsdien voel ik urgentie om een reanimatiecursus te volgen. Maar ik kan het nog niet.
Trigger
Vandaag word ik opnieuw getriggerd door het woord reanimatiepop als ik de krant uit de brievenbus haal en de voorpagina scan. Mijn oog valt op deze tekst:
Eindelijk is-ie daar dan: een reanimatiepop mét borsten. Geen luxe, want ‘borstenvrees’ kost belangrijke seconden bij de hulpverlening. “Moet je zo’n beugel-bh nou losknippen?”
Hoewel ik aanstalten maak om op de fiets naar kantoor te gaan, ga ik met mijn jas aan, aan de keukentafel zitten. Ik blader door naar bladzijde 20 om het hele artikel te lezen. Tegelijkertijd ga ik in gedachten terug naar toen. Naar het telefoontje van mijn oudste broer, op dat bedrijfsfeestje in Amersfoort.
En weer komt die vraag waar ik al jaren mee rondloop: wanneer ga ik een reanimatiecursus doen? Dat verdomde spanningsveld tussen willen en kunnen. In de context van alles waar ik nu mee bezig ben. Afgezet tegen veerkracht en draagkracht. Kan ik het nu? Of mag ik nog even wachten? Tot mijn jongste op de basisschool zit? Er meer lucht is?
Het antwoord op de vraag heb ik nog niet. Natuurlijk wil ik mijn opgedane kennis met je delen. Als jij deze informatie leest is dat misschien het verschil tussen leven en dood.
Wat doe je met een beugel-bh bij reanimatie?
Ok, ik citeer weer letterlijk een stukje: Boujard zegt dat bh’s, met of zonder beugel, in eerste instantie niet hoeven worden losgeknipt of gescheurd. Dan gaan kostbare seconden onnodig verloren. Pas wanneer de AED defibrillator er aan te pas komt, is ontbloting van het bovenlichaam aan de orde. “Bij een man scheer je op dat moment het borsthaar weg om de gelpad’s goed te kunnen aanbrengen, bij een vrouw verwijder je haar bh.”
De liefde van je leven reanimeren. Wat een horror scenario. En dan denk ik aan Pipi en de uitspraak: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Dat geeft me denkstof.
Het artikel is gepubliceerd in de Stentor, regio Deventer, op dinsdag 26 april 2022. Geschreven door Annemart van Rhee.
P.s. heb er een paar nachtjes over geslapen (het is 29 april vandaag, deze blog schreef ik 26 april). Heb informatie opgezocht, diep ingeademd en me aangemeld voor een reanimatiecursus.
Geef een antwoord